In de huidige maatschappij ligt de focus vooral op prestatie. En op wat er NIET goed gaat. Hoe zit dat bij jou? Waar leg jij de focus op in jouw gezin, in de opvoeding? En bij jezelf?
Terwijl ik met dit onderwerp bezig was herinnerde ik mij het volgende: toen ik mijn eerste rapport in de brugklas ontving (lang geleden 😉) was ik heel trots en ging ik naar mijn vroegere basisschool om het rapport te laten zien aan mijn voormalige meester. Het was een rapport met allemaal zevens, achten, zelfs een negen en één zes. De reactie van mijn meester: ‘’als je volgende keer weer komt dan wil ik dat die zes verdwenen is.’’ Ik voel nu bijna nog die teleurstelling. Weg trots, mijn rapport was niet goed genoeg. In plaats van meer zelfvertrouwen maakte deze meester mij juist onzeker. Waarschijnlijk niet zo bedoeld maar de impact van deze woorden veranderden daardoor niet.
Dit is zo maar een voorbeeld. Om de impact te laten zien. Kinderen krijgen meer zelfvertrouwen van positieve feedback. Wat gaat er WEL goed. Dit geld natuurlijk ook voor volwassenen. Bijvoorbeeld op je werk. Als je alleen maar te horen krijgt wat er beter kan, zal je uiteindelijk steeds minder gemotiveerd worden. Als je merkt dat het werk wat jij doet gewaardeerd wordt, krijg je energie.
Vooral (hoog)gevoelige kinderen waar alles diep binnenkomt, kunnen heel onzeker worden van kritiek.
Het mooist is natuurlijk dat zij zich hiervoor kunnen afschermen maar hier is eerst eigenwaarde voor nodig. Dat ze zichzelf goed genoeg vinden.
En dit kun jij, als ouder, stimuleren. Door onder meer je focus te verleggen naar: wat gaat er WEL goed. En minder te oordelen in ‘’goed’’ en ‘’fout.’’ Een kind is aan het leren. En daar horen natuurlijk fouten bij. Zie dit als leermomenten in plaats van fouten.
De ouders die bij mij komen zijn vaak zelf ook gevoelig én kritisch op zichzelf. Deze innerlijke criticus is meestal erg hardnekkig en voortgekomen uit alle kritiek die je ooit hebt gekregen op jouw doen en laten. Op jouw prestaties. Meestal stel je dan (vaak onbewust) niet alleen hele hoge eisen aan jezelf maar ook aan je kind.
Stel je krijgt feedback van je leidinggevende? Wat hoor jij, de complimenten of toch alleen dat ene verbeterpuntje? Of je bent naar de kapper geweest en krijgt positieve opmerkingen hierover, behalve van je vriendin. Geniet je dan van de positieve opmerkingen of baal je ervan dat je vriendin niets zegt.
Stel je hebt een 10-minutengesprek op de school van je kind. Naast alle positieve opmerkingen geeft de juf aan dat het lezen wat achterblijft. Hoe ga je naar huis, overheersen de positieve opmerkingen of maak je je zorgen over het lezen en vraag je je af hoe je dit kan verbeteren?
Herken je hier iets in? Ik begeleid je graag om deze hardnekkige patronen te doorbreken zodat je meer kan genieten van wat er allemaal ‘goed’ gaat en je jouw kind hier niet meer mee belast. Zodat jouw eigenwaarde en/of de eigenwaarde van je kind niet afhankelijk is van het oordeel van anderen of van jouw eigen innerlijke criticus.