Bij alles wat je doet, voelt en ervaart heb je een keuze. Als je onrecht ervaart, voel je je misschien boos of verdrietig. Dit is geen keuze, wel hoe je er vervolgens mee omgaat. Gedraag je je als een slachtoffer en overkomt je dit? Of probeer je de situatie om te buigen zodat het beter voor je voelt en je hierdoor ook zelf de regie terugkrijgt?
Vooral als je (hoog)gevoelig bent ervaar je vaak onrecht en kun je hier niet goed tegen. Je doorziet vaak de maskers waarachter mensen zich verschuilen. Ook kinderen kunnen hier veel last van hebben. ‘’Dat is niet eerlijk.’’ Ze worden heel boos of kruipen in hun schulp.
Maar hoe kun je nu kiezen? Een voorbeeld van mezelf over het gevoel van onrecht: Ik bleef vaak hangen in een bepaald onrecht wat mij of mijn kinderen was aangedaan. Ik was dan zo boos en verdrietig dat het mij niet lukte om hier uit te komen. Met als gevolg dat ik steeds verder in de weerstand zakte en bij alles dacht ‘’zie nou wel.’’ Op een gegeven moment ging ik zelfs dingen zoeken om mijn gelijk bevestigd te zien. Ik ging mopperen en klagen. In plaats van in oplossingen te denken en om dingen in een ander perspectief te zetten (waar ik juist zo goed in ben) bleef ik ‘’hangen’ in het onrecht wat mij was aangedaan. Dit heeft mij zoveel energie en frustratie gekost en het heeft ook nooit geholpen om mij beter te voelen. Mijn kinderen spiegelden dit gedrag en toen zag ik wat ik zelf deed.
Hoe kun je kiezen?
Als ik nu onrecht voel, maakt niet uit of het over mij gaat of over iemand anders, dan ga ik dit eerst volledig omarmen en mezelf niet veroordelen maar juist troosten. Daarna probeer ik afstand te nemen en te kijken wat er nu écht aan de hand is en of dit iets van mij is of van de ander. Waar komt mijn weerstand/pijn vandaan? Wordt hier oude pijn aangewakkerd? En of ik er invloed op heb. Als ik er geen invloed op heb dan accepteer* ik dat en kies ik er voor om het nare gevoel om te zetten in iets positiefs óf het los te laten (= niet meer over malen/tegen vechten). Als het iets is waar ik wel invloed op heb dan kies ik er voor om op een vriendelijke manier, voor mij goed voelend, dit onrecht proberen te veranderen.
*het accepteren is iets anders dan het goedkeuren. Het betekent niet dat je het ermee eens bent of moet toelaten. Het betekent dat je er neutraler naar kunt kijken, dat het IS ZOALS HET IS, dit geeft een andere energie.
Ook ben je op deze manier een voorbeeld voor je kinderen en kun je hen helpen als ze zelf onrecht ervaren.
Hoe reageert jouw kind op moeilijke situaties/onrecht? Herken je hierin iets van jezelf? Of juist totaal niet? Onderzoek het eens de komende tijd, door hier bewust mee bezig te gaan komt er vanzelf iets in beweging!