Als je kind niet lekker in z’n vel zit kun jij als ouder last hebben van schuldgevoelens. Vooral ouders die zich erg bewust zijn van hun eigen rol hebben hier last van. Ouders die weten dat, als zij zelf niet lekker in hun vel zitten, zij dit kunnen overdragen op hun kinderen.
Doordat zij zich hier zo bewust van zijn gaan ze zich schuldig voelen over het leed van hun kind. Ook deze schuldgevoelens worden onbewust weer overgenomen door je kind, het wordt een vicieuze cirkel.
Herken jij (één van) de volgende gedachten?
- Door mij is mijn kind ongelukkig
- Ik moet net doen alsof ik blij ben, mijn verdriet wegstoppen
- Mijn kind mag niet zien dat ik heb gehuild
- Ik moet het goede voorbeeld geven
- Waarom is mijn kind zo emotioneel
- Waarom is mijn kind zo afwachtend
- Ik moet sterk zijn
Schuldgevoelens kunnen je van binnenuit opvreten. Je begint te malen en te piekeren en het wordt steeds erger en groter.
Mag ik je dit meegeven?
SCHULDGEVOELENS DIENEN NERGENS VOOR
Heeft je kind er iets aan dat jij je schuldig voelt? Heb je er zelf iets aan?
Het probleem lost niet op door schuldgevoelens te hebben, sterker nog: het probleem wordt juist groter. Want kinderen reageren op hoe jij je voelt en als jij je schuldig voelt ben je niet ontspannen. Als jij je schuldig voelt zet je alle energie vast.
Maar wat kun je er dan aan doen? Wegstoppen?
Wegstoppen van gevoelens is geen oplossing, deze gevoelens zijn er nu eenmaal dus wat dan te doen?
(Ikzelf herken dit trouwens maar al te goed, niet alleen naar mijn kinderen toe, maar over bijna alles had ik schuldgevoelens. Ik werd er doodmoe van. Totdat ik er meer bij stil ging staan en er achter kwam dat er geen enkel voordeel aan schuldgevoelens zit. Het is immers toch al gebeurd, het is zoals het is).
Accepteer dat je deze gevoelens hebt, laat het door je heen stromen. Door hier bewust bij stil te staan neem je jouw gevoelens serieus, Je neemt dus jezelf serieus en hierdoor zal het sneller verdwijnen. Je wordt je steeds bewuster van deze gevoelens en dat ze niets oplossen. En dat je de dingen niet meer terug kan draaien. Laat de veroordeling van jezelf los.
Accepteer dat je gewoon een mens bent, met ups-and-downs. Laat dit ook zien aan je kind en wees niet bang dat je kind zich zorgen om jou gaat maken als je jouw verdriet laat zien. Benoem de dingen en leg altijd uit dat jouw verdriet of rotgevoel niet aan hem/haar ligt en dat jijzelf er wel weer uitkomt.
Kinderen wensen geen superwoman of superman als ouders, zij wensen ouders die 100% van hen houden. En heb je een keer iets niet handig aangepakt, bedenk dan vanuit welke intentie je dit gedaan hebt. Waarschijnlijk was het niet je bedoeling om iets niet handig aan te pakken, je intentie was GOED!