Ik geloof dat kinderen jou, de ouder, spiegelen. Door middel van hun gedrag laten ze jou, onbewust, iets zien. Bijvoorbeeld een blokkade die jij nog ergens hebt en waarvan jij je niet bewust bent.
Vaak is deze boodschap moeilijk te zien. Omdat deze goed verpakt zit of omdat de boodschap te pijnlijk is en je deze liever wegstopt.
Het is vaak het negatieve en moeilijke gedrag, het gedrag waar jij het moeilijk meehebt, waar de boodschap in verpakt zit. Niet al het gedrag van je kind spiegelt jou. Het is dát gedrag wat jou persoonlijk raakt. Dus is er iets in het gedrag van je kind wat jou triggert, wat iets met jou doet? Dan is er iets in jou dat aandacht nodig heeft. Vaak is het jouw innerlijk kind dat wordt geraakt, iets uit jouw eigen kindertijd. Jouw kind staat heel dichtbij jouw eigen innerlijk kind.
Je kind wil je iets laten zien door het gedrag. Vaak is het iets wat je hebt weggedrukt, zodra je hier bij stil gaat staan komt het in je bewustzijn en kun je er verder mee.
Ik zal een paar voorbeelden geven:
• Je kind is telkens heel boos en heeft vaak driftbuien. Jij vindt dit vreselijk, je hebt een hekel aan boosheid en vind dit een nare emotie. Dan zul je je misschien afvragen wat dit met jou te maken heeft. Jij bent zelf nooit boos. Het kan dan bijvoorbeeld zijn: jij mocht vroeger absoluut niet boos zijn, dat werd meteen de kop ingedrukt. Jij hebt al je boosheid weggestopt en altijd de vrede willen bewaren. Het woord ‘’’boos’’ geeft je een hele negatieve lading. Jouw kind herinnert zich jou hier aan. Jij mag deze emotie verder gaan onderzoeken, wat stop jij allemaal weg? Neem de tijd hiervoor en stel jezelf vragen, laat het allemaal toe. Op deze manier komt er beweging in en kun je het verwerken: bijvoorbeeld jouw angst dat de boosheid iets kapot maakt.
• Je kind heeft problemen op school maar wil nergens over praten. Wat je ook probeert, hij doet net alsof er niets aan de hand is. Hij trekt zich terug en steekt zijn kop in het zand. Jij hebt al maanden pijn in je borst maar doet net alsof er niets aan de hand is. Je doet net alsof de pijn er niet is. Hoe zou het zijn als jij je zorgen met iemand deelt? Zou dit jou opluchten? Als jij je je zorgen onder ogen ziet zal dit al meer lucht geven. En je kind voelt dit ook en krijgt een goed voorbeeld van jou.
• Je kind is een enorme treuzelaar, alles gaat heel langzaam. Jij begrijpt niet waarom hij niet op kan schieten. Je moet altijd op hem wachten. Jij loopt jezelf voorbij, hebt altijd haast. Nooit tijd voor jezelf. Je kind laat zien dat je mag vertragen. Hoe zou het zijn om wat meer tijd voor dingen te nemen. Om wat meer rust in je leven te brengen?
Dit zijn een paar voorbeelden, soms kan er ook nog een andere laag onder zitten of zit er een onvervulde behoefte achter het gedrag. In mijn coaching kijken we naar het hele plaatje, echt kijken wat eronder het gedrag zit. Want gedrag komt altijd ergens uit voort. En soms helpt het als ouders bewust worden van hun eigen blokkades. We kunnen dan het kind helpen zonder het zelf te belasten. Hoe mooi is dat!