Onzekerheid bij je kind
Merk je dat jouw kind zich regelmatig niet goed genoeg voelt? Of sombere gedachten heeft? Onzekere gevoelens? Vaak zegt ‘’ik kan het toch niet?”
Als ouder doet je dat ontzettend veel pijn, je wilt het allerliefst dat je kind zich gelukkig voelt en lekker in z’n vel zit.
Wat zijn de behoeftes?
Als kind heb ik mezelf altijd zo gevoeld, dat ik niet goed genoeg was. Als heel gevoelig meisje groeide ik op in een gezin waar nooit over gevoelens werd gesproken en alle nare dingen werden weggestopt. Ik voelde mij raar en alleen, ik wist niet goed wat ik met al mijn gevoelens aan moest. Op een gegeven moment stopte ik ze ook maar weg. Mijn behoeftes werden niet vervuld. Mijn ouders hebben dit zelf nooit geleerd en het was geen onwil.
We weten nu zoveel meer en er is een andere tijd aangebroken. Er zijn steeds meer (hoog)gevoelige kinderen en doordat veel systemen, zoals het schoolsysteem, nog volgens de oude tijd zijn ingericht, lopen veel kinderen vast en worden de behoeftes niet gezien.
Mijn eigen kinderen wilde ik zo graag geven wat ik zelf had gemist. Maar ook ik liep tegen dingen aan, de kinderen moeten toch meedraaien in het prestatiegerichte schoolsysteem. Ik voelde me soms weer net als dat kleine onzekere meisje als ik een gesprek op school had of ik kwam op voor mijn kinderen. Wat voelde ik mij vaak onbegrepen.
Je kind echt zien!
Nu kan ik veel beter naar mijn eigen gevoel luisteren, afgaan op mijn intuïtie. Ik ben ervan overtuigd dat je als ouder heel goed aanvoelt wat wel en niet goed is voor je kind. Natuurlijk kun je niet alles oplossen voor je kind en is het ook goed dat ze bepaalde problemen tegen komen zodat ze hiervan kunnen leren. Maar een kind met sombere gedachten en zich niet goed genoeg voelt, dat wil je als ouder niet. En dan is het belangrijk om te kijken welke behoeftes niet zijn vervuld.
Hoe kun je je kind hierbij helpen?
En als je kind zegt: ‘’Ik kan het toch niet!’’?
Vaak krijgt dit kind als antwoord: ‘’Tuurlijk kan jij dat wel’’ of ‘’Dat maakt niet uit, probeer het maar gewoon.’’ Dit is vaak goed bedoeld maar het kind wordt niet echt gezien, de behoeftes worden niet gezien. Het kind wordt hier niet mee geholpen en de kans is groot dat hij/zij zich nog somberder gaat voelen en op een gegeven moment maar niets meer zegt.
Belangrijk hierbij is om echt te luisteren en te begrijpen waarom jouw kind dit zegt. Te beginnen met erkenning, bijvoorbeeld: ‘’Wat naar voor je dat je dit denkt.’’ Mocht je dit moeilijk vinden of roept dit vragen op? Ik loop graag een poosje mee om je op weg te helpen. Ik begeleid zowel ouders als kinderen of jullie samen.
Elk kind is waardevol
Op mijn visitekaartje staat: “Iedereen doet ertoe!” Het is mijn missie dat iedereen, dus ook elk kind, dit zo voelt. Dat ie er toe doet!
De gedachte ‘’ik ben niet goed genoeg’’ ombuigen in ‘’ik ben waardevol.’’
Ook jij als volwassene/ouder bent waardevol. Als jij dit niet zo voelt is het ook moeilijk om je kinderen dit zo te laten voelen. Een gelukkig kind begint bij jezelf. En als je ondersteuning hierbij nodig hebt, laat het me weten!